از طوفان الاقصی تا طوفان الاحرار
منیر البرش، مدیر کل وزارت بهداشت نوار غزه گفته: بعد از حمله اسرائیل به بیمارستان شفاء در ۱۱ نوامبر، صد فلسطینی کشته شده در این یورش، در یک گور دسته جمعی به خاک سپرده شده‌اند.
آیین تشییع و تدفین پیکر شهید مدافع حرم بهروز واحدی
جمعه ۱۰ فروردین بعد از اقامه نماز جمعه
البرز کرج از مصلی امام خمینی (ره) تا آستان مقدس امامزاده حسن (ع)
چند گروه شده بودیم و هر روز یک گروه آتش به اختیار می‌رفتیم بازار تهران برای تبلیغ، آرمان بر خلاف بقیه طلبه‌ها، هر روز می‌آمد. انگار که کار و زندگی‌اش را تعطیل کرده باشد.
برای انتخابات. آن روز جمعیت زیادی دور آرمان جمع شده بودند. هم خوب حرف می‌زد، هم تحلیل داشت. به همین راحتی‌ها هم عصبانی نمی‌شد. وسط بحث جوانی از کوره در رفت.
شروع کرد به بد و بیراه گفتن:«شما هم همتون جیره خورید. جمع کنید این بساط رو. چقدر بهتون دادن؟»
آرمان با لبخند دست جوان را گرفت و کنار کشید، یک لیوان چای برایش ریخت و گفت «اینطوری که شما میگی نیست. این چایی رو هم با پول خودمون گرفتیم، اگه داد و بیداد نمی‌کنی بیا با هم حرف بزن.»
رفتند و نشستند روی سکویی که همان نزدیکی بود. چیزی نگذشت که صدای خنده شان بلند شد. آن جوان صورت آرمان را بوسید، عذرخواهی کرد و رفت.
شور انتخابات که در کشور بالا می‌رفت، کار محسن هم در می آمد. نفر به نفر راجع به نامزدها تحقیق می کرد؛ مخصوصاً اگر انتخابات مجلس و شوراها بود که باید به چندین نفر رای می‌دادیم. هیچ وقت ندیدم به لیست‌هایی که فلان حزب گروه می‌دهند اعتنا کند.
به این هم کار نداشت که این نامزد اصلاح طلب است، اصولگراست یا مستقل آمده. مبانی فکری نامزدها و موضع گیری هایشان را در نظر می‌گرفت و بعد کلی تحقیق و بررسی به لیست دلخواه خودش می رسید. روز انتخابات همان لیستی را که از قبل یادداشت کرده بود، می نوشت توی برگه رای.
